وجودم بی تاب لمس دستاته و هر نفس حسرت بودن در کنارت رو داره
شب رو به امید دوباره جاری شدن در رگهام
چه بی تابانه به صبح میرسونم
هر چند با حس در آغوش کشیدنت به خواب میرم
نازنینم می دونم گاهی باعث بیشتر شدن حس دلتنگی و تنهایت می شم
منو ببخش!
که شادی و لبخند برازنده وجود مهربونته
دوستت دارم تا پای جان
ای عزیز تر از جان
((صخره))
نظرات شما عزیزان:
پاسخ: سلام علی جان لطف کردی به من سر زدی و نظر گذاشتی خوشحال شدم منم به وبلاگت سر زدم وبلاگ پر محتوایی داری برات آرزوی موفقیت میکنم.
.: Weblog Themes By Pichak :.